De filosoof
Nassim Taleb

Nassim Taleb, een vreemde eend in de bijt tussen alle beleggingsgoeroes die tot nu toe besproken zijn. Kunnen we Taleb wel een beleggingsgoeroe noemen? Waar we bij andere beursgoeroes strooien met resultaten en selectiecriteria, zou dat bij Taleb niet de strekking van zijn verhaal dekken.

Hij is dan wel een voormalig derivatenhandelaar, maar is vooral bekend geworden door zijn boek ‘The Black Swan, the Impact of the Highly Improbable’. In dit boek vertelt Taleb over de fouten van de mensheid in extreme situaties. Wat dat betreft kunnen we hem beter een filosoof dan een beleggingsgoeroe noemen. Op deze pagina leest u wat zijn waarden en focuspunten zijn.

Waarom dan toch Taleb bespreken in deze rubriek? Een aantal jaren terug bezocht Taleb Amsterdam om een seminar te geven. In deze bijeenkomst besprak hij de strekking van zijn boek (The Black Swan). Hij maakt een onderscheid tussen het land Mediocristan, waarin geen grote uitzonderingen bestaan en alles meetbaar is, en Extremistan, de wereld waar wij in leven.

Ook in Extremistan is een groot gedeelte voorspelbaar, maar er zullen altijd situaties ontstaan die zo extreem zijn dat niemand deze weet te voorspellen. Wel kunnen we van deze situaties leren om onze fouten (of om in beleggingsjargon te spreken: verliezen) zo klein mogelijk te houden en onze kansen (winsten) grijpen.

Talebs beleggingssucces is bijna volledig te danken aan de crises van 1987, 2000 en 2008. Hij geeft tegenwoordig alleen nog advies voor Universal Investments. Universal baseert zijn transacties vooral op de Black Swan principes van Taleb.

De resultaten van de investeerders van Universal varieerden tijdens de crisis in 2008 van 65 tot 115 procent. Geen slechte score in een markt met vooral verliezers. Taleb en zijn volgelingen komen dus niet slecht uit de crisis, maar toch pakt hij het probleem liever fundamenteel aan, dan maar elke keer te profiteren van de misère van anderen.

Volgens Taleb gaat het fout in het leerproces van voorgaande crises en vooral bij de rol die de overheid hier in speelt. Eén van de doelstellingen van de overheid is het voorkomen van stress. Dit probeert zij te bereiken door bijvoorbeeld kapitaalinjecties, belastingverlagingen en andere subsidies de economie in te pompen.

Daarnaast hebben de grootste financiële instellingen het voordeel dat ze ‘too big to fail’ worden. Wanneer een bank als ING zou omvallen, zou het, naast het verlies van tienduizenden medewerkers, andere banken met zich mee kunnen trekken en zouden (zonder depositogarantiestelsels) meer dan 8 miljoen particulieren hun geld kwijt zijn.

In de kern wil Taleb dus dat ook de financiële markt robuust gemaakt wordt door te leren van gemaakte fouten en met een versie 2.0 te komen. Trial and error brengt de mensheid niet alleen in de wetenschap het verst, maar ook in de financiële wereld. Hij realiseert zich echter heel goed dat dit een verandering van de wereldvisie met zich mee moet brengen.

De hele kern van financiële opleidingen moet veranderen van theoretisch naar vooral zelf spelen met de financiële data en, net als met uitvindingen, nieuwe principes ontdekken. Daarnaast toch nog een kleine beleggingstip van Taleb; houd in periodes van onrust de kosten zo laag mogelijk. Ga dus niet te veel handelen en wacht rustig duidelijke kansen af.

Tot slot raadt Taleb aan om op zoek te gaan naar de fondsen die het goed doen in een volatiele omgeving. Daar willen wij zelf graag nog aan toevoegen dat een stoploss geen overbodige luxe is in tijden van een crisis. Zoals Taleb zou zeggen: “Maak fouten, maar houd ze zo klein mogelijk.”