De boswachter
Kenneth L. Fisher

Als zoon van de eerste expert die zich speciaal richtte op groeiaandelen, groeide Kenneth Fisher op in een investeringsomgeving. Zijn ambitie lag echter heel ergens anders, namelijk in de bosbouw.

Toch koos Kenneth er door grote familiedruk voor om voor het bedrijf van zijn vader te gaan werken. Zijn vader was tegen die tijd nogal star in zijn benadering, iets waar de rebelse Kenneth moeilijk mee om kon gaan. Al snel besloot Kenneth voor zichzelf te beginnen.

Zo ontstond Fisher Investments, midden in de bossen van Woodside, Californië. Dit had niet alleen te maken met zijn voorliefde voor de bosbouw (Fisher is één van ’s werelds meest vooraanstaande experts van houtkap in de 20e eeuw), maar ook vanwege de isolatie.

Fisher geloofde niet in het groepsdenken van de financiële gemeenschap. Juist de originele investeringsideeën leveren volgens hem het meest op. Zodra de markt van een succesvolle strategie hoort, duurt het niet lang voor de winstgevendheid van de strategie verdwijnt.

Inmiddels heeft zijn bedrijf drie locaties, allemaal in een bosrijke omgeving. Fisher Asset Management  beheert momenteel wereldwijd het indrukwekkende bedrag van $ 141 miljard. Het vermogen van Fisher zelf wordt geschat op een waarde van $ 5,8 miljard. Maar hoe is hij ooit tot dit astronomische bedrag gekomen?

Kenmerkend voor de handelsstrategie van Fisher is zijn focus op de koers/omzetverhouding. In zijn boek “Super Stocks” (1984) ligt de nadruk dan ook vooral op deze indicator.

Als reden voor het kijken naar de koers/omzetverhouding in plaats van de koers/winstverhouding geeft hij aan dat de koers/winstverhouding te veel afhankelijk is van toevalligheden. Grote investeringen, veranderingen in de boekhoudmethode en grote R&D uitgaven kunnen zorgen voor een vertroebeld beeld van de bedrijfsvoering.

Dit wordt vermeden door naar de omzet te kijken in plaats van naar de winst. Daarnaast kan een bedrijf met een lage koers/omzetverhouding met een geringe winstmargeverbetering een grote sprong in de winst maken. In zijn zoektocht naar geschikte aandelen maakt Fisher onderscheid tussen verschillende sectoren.

Basisindustrieën (staal, auto’s, chemie, papier, etc.) hebben vrijwel nooit enorme winstmarges en daarom dienen de koers/omzetverhoudingen ook een stuk lager te zijn dan voor bijvoorbeeld bedrijven die vallen onder de technologische of medische sector. Daarnaast ontdekte Fisher ook het volgende:

Natuurlijk is de koers/omzetverhouding niet het enige waar Fisher naar kijkt bij het selecteren van zijn aandelen. Hoe kiest Fisher uit de geschikte aandelen uiteindelijk de aandelen waarin hij daadwerkelijk gaat beleggen?

Fisher stelt dat in verschillende periodes verschillende investeringsstijlen gevraagd worden. Hij splitst de geschikte aandelen op in value aandelen en groeiaandelen, waarna hij deze groepen weer opsplitst in grote, middelgrote en kleine bedrijven. Zo ontstaan er zes verschillende groepen aandelen, waarvan hij de vier best presterende groepen selecteert in de huidige marktsituatie.

Mocht hij de markt verkeerd inschatten, dan is het risico dat hij fout zit bij vier van de zes groepen een stuk lager dan wanneer hij slechts één groep zou hebben geselecteerd. Bij het selecteren van de vier groepen kijkt Fisher onder andere naar de internationale yield curve, het wereld bruto product en de inflatie.

Voor de huidige prestaties van Fisher kan gekeken worden naar het Fisher Asset Management effect. Dit effect heeft in de afgelopen 15 jaar een rendement behaald van 73,7%. Dit is lager dan de 86,4% die de S&P 500 over deze periode heeft behaald. Deze underperformance is vooral te wijten aan de jaren 2010 t/m 2015.

In deze jaren steeg de koers van het effect namelijk jaarlijks gemiddeld 9,5% minder dan de S&P. Dit betekent uiteraard niet dat de resultaten automatisch negatief waren voor Fisher Asset Management. Buiten het jaar 2011 waren sinds 2009 elk jaar groene cijfers te zien.

Ondanks de under performance van Fisher Asset Management destijds, kunnen we Fisher als individuele belegger niet meteen afschrijven. Het is duidelijk dat de grootte van het effect (destijds $ 47 miljard aan beheerd vermogen) ervoor zorgde dat een superaandeel met een te kleine marktkapitalisatie niet aangekocht kan worden. Iets wat met zijn privévermogen natuurlijk wél mogelijk is.

Zijn aandelentips in zijn column op de Forbes website deden het aanzienlijk beter dan het fonds, met in 2009 een outperformance van de S&P 500 van maar liefst 24% en in 2010 van 5%. Daarnaast had het Fisher Asset Management effect in het eerste kwartaal van 2021 een beheerd vermogen van $ 141 miljard. Een gigantische stijging van bijna $ 100 miljard ten opzichte van 2014 laat zien dat Kenneth Fisher ook afgelopen jaren zeker niet stil heeft gezeten. Bekijk hier de huidige prestaties en posities van Fisher Asset Management.